نیازهای غذایی میش گوسفندی

نیازهای غذایی یک میش ثابت نیست. آنها تا حد زیادی با مرحله تولید او متفاوت هستند. به مدت 16 تا 20 هفته در سال ، نیازهای انرژی میش بسیار حیاتی است (مانند هنگام پرورش ، بلافاصله قبل از بره و در هنگام شیردهی). برای کاهش هزینه خوراک در مراحل اولیه بارداری و هنگام خشک شدن میشها می توان سطح خوراک را کاهش داد.

نگهداری میش معمولاً از نظر نیاز غذایی وی هنگام خشک بودن مورد توجه است زیرا در این زمان نیازهای او کمترین میزان سال است. با این حال ، تولید پشم یک فرایند مداوم است که باید به عنوان بخشی از مواد مغذی مورد نیاز بدن در طول سال در نظر گرفته شود.

نیازهای انرژی تابعی از میزان متابولیک اساسی حیوان است. با این حال ، چندین عامل بر نیازهای نگهداری تأثیر می گذارد.

سن. سالخوردگان تمایل به حدود 20 درصد انرژی بیشتر از گوسفندان بالغ دارند. این احتمالاً به دلیل نیازهای اضافی سالیانه برای حمایت از رشد است. این برای تولیدکنندگانی که میش ها را برای بره پرورش می دهند ابتدا از سن 12 تا 18 ماهگی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

ورزش. گوسفندان چرنده ممکن است از 10 تا 100 درصد انرژی بیشتری نسبت به گوسفندان در شرایط خشک استفاده کنند. با این حال ، میزان افزایش بستگی به مسافتی دارد که گوسفندان باید برای تغذیه و آب و از نظر توپوگرافی دامنه طی کنند.

اقلیم. دما ، سرعت باد و رطوبت می توانند به طور مشترک بر نیاز انرژی تأثیر بگذارند. طول و تراکم پشم گوسفند نیز بر نیاز انرژی تأثیر می گذارد. پشم نقش مهمی در محافظت گوسفندان از گرما و سرما دارد. خاصیت عایق پشم به خنک شدن گوسفندان در گرمای تابستان کمک می کند و دمای بدن در زمستان گرم تر می شود. بدون پشم ، نیاز انرژی گوسفند بیشتر خواهد بود.

وضعیت بدن برای نگهداری یک گوسفند چربی در وزن ثابت ، خوراک بیشتری نیاز دارد تا گوسفند نازک. نگه داشتن بیش از حد چربی گوسفند به دلیل خوراک نه تنها گران است بلکه به دلیل قابلیت های تولید مثل میش و راندمان کلی تولید نیز مضر است. یک میش باید 5 تا 7 درصد از وزن بدن خود را در دوران شیردهی از دست بدهد و این کاهش وزن را در دوره خشک بازیابی کند. علاوه بر این ، میش باید وزن بدن در حاملگی متناسب با وزن جنین و مایعات همراه داشته باشد.

در اکثر مواقع تولید گوسفند ، افزایش اقتصادی بدن میشها در طول دوره عدم شیردهی و "شیر دادن آن" در دوران شیردهی ، به ویژه هنگامی که مراتع کم هزینه از اوایل بارداری تا اواسط بارداری در دسترس باشد ، اقتصادی ترین است.

الزامات تولید مثل. بازده تولید مثل تا حد زیادی به تغذیه مناسب قبل و در طول فصل تولید بستگی دارد. میش های بزرگ دارای تولید بره های بیشتر در هر میش هستند. میش ها در اندازه و مقیاس بزرگ را با میش هایی که به نظر چربی بزرگ هستند ، اشتباه نکنید. معمولاً ، میشهای بیش از حد چربی میزان میزان کمتری و مرگ و میر جنین بیشتری دارند. علاوه بر این ، شرایط بسیار بد بدن منجر به باروری کارآمد و عملکرد تولید مثل نمی شود. میشهایی که رژیم صحیح متعادل نداشته اند ، از جمله فسفر کافی و ویتامین A ، ممکن است از نظر درصد گوسفند ضعیف باشند.

گرگرفتگی گرگرفتگی می تواند وضعیت بدن میش درست قبل و در طول فصل پرورش بهبود بخشد. به طور کلی تصور می شود که این عمل میزان تخمک گذاری را افزایش می دهد. گرگرفتگی در اوایل فصل پرورش بیشتر اثر دارد. همچنین در اواخر فصل نیز مفید است ، زیرا تمایل به افزایش فرصت بارداری برای همه میش ها دارد. اندکی قبل از پرورش می توان با جابجایی میش ها به مراتع بهتر ، آبکشی را بدست آورد. تهیه منبع انرژی مکمل (یعنی 3/4 تا 1 پوند ذرت کامل در هر سر در روز) و (یا) معرفی میش به مرتع تازه نیز می تواند پتانسیل را برای پاسخ گوسفندان در پاسخ به گرگرفتگی فراهم کند. طول دوره گرگرفتگی می تواند متغیر باشد ، اما احتمالاً باید 21 روز قبل از فصل پرورش شروع شود و در صورت امکان از طریق یک چرخه استروس (17 روز) به فصل تولید ادامه یابد.