گوسفندان پشمی

گوسفندان پشمی 
نژادهای پشمی درچهان بسیار رایج هستند. این نژادها می توانند در برابر گرما ، سرما و خشکسالی مقاومت کنند و در شرایط سخت تولید رضایت بخش داشته باشند. نژادهای پشمی ریز نسبت به سایر نژادهای دیگر بیشتر از فصل تولید می شوند. آنها یک پشم گوسفند درجه یک مطلوب تر و مناسب تر تولید می کنند که از انواع دیگر نژادها یکنواخت تر است. به طور خاص ، پشم کمتر از 22 میکرون قطر فیبر است ، و این گوسفندان باید سالانه 8 تا 12 لیتر پشم خام و نسبتاً کمتر لانولین نسبت به نژادهای پشم متوسط ​​تولید کنند.

خروس و مرغ محلی و ماشینی

شاید برای شمایی که ساکن تهران هستید و البته قصد انجام قربانی خروس و مرغ را دارید تهیه این حیوان کاری نسبتا دشوار و وقت گیر به شمار آید . امروز قصد داریم به شما سایتی را که سادگی هرچه تمام تر انجام این نوع قربانی را مهیا نموده است را معرفی نماییم . 

با کلیک بر روی لینک زیر می توانید بدون اتلاف وقت و هزنیه زیاد تنها با یک تماس سفارش مرغ و خروس محلی خود را در اسرع وقت درب منزل به همراه قصاب تحویل بگیرید . 

 

خوراک و تغذیه گوسفند باید چگونه باشد ؟

مقدمه
تغذیه نقش عمده ای در بهره وری کلی ، سلامتی و بهزیستی گله گوسفندان دارد. از آنجا که هزینه های خوراک تقریباً دو سوم کل هزینه تولید در اکثر مزارع گوسفند ویرجینیا را تشکیل می دهد ، مهم است که تولید کنندگان مدیریت تغذیه را اولویت اصلی خود بدانند. مواد مغذی مورد نیاز گوسفند با سن ، وزن بدن و مرحله تولید متفاوت است. پنج دسته اصلی مواد مغذی مورد نیاز گوسفندان عبارتند از: 1) آب؛ 2) انرژی؛ 3) پروتئین؛ 4) ویتامین ها؛ و 5) مواد معدنی. در طول فصل چرا ، گوسفندان قادر هستند نیازهای غذایی خود را از مرتع و یک مکمل نمک و معدنی تأمین کنند. هنگامی که علوفه ها محدود هستند ، یونجه به گله ها تهیه می شوند ، و در صورت نیاز به مکمل غذایی اضافی ، ممکن است دانه ها در مراحل خاصی از تولید به رژیم غذایی اضافه شوند. مراتع دانه های کوچک یا گندم انبار شده می توانند نیمی از نیازهای خوراک گله میش را در طول زمستان تأمین کنند. برای بره های متولد زمستان ، رژیم های خزش و رژیم های غذایی بره های زود ریز از دانه های خوراکی با انرژی بالا و مکمل های پروتئینی برای ترویج رشد شتاب تهیه می شوند. در طول فصل چرا ، مراتع چمن مخلوط و شبدر ، یونجه ، دانه های کوچک و شلغم به عنوان منبع عالی تغذیه ای برای پرورش گوسفندان هستند. منبعی از آب تمیز و تازه در همه زمان ها به گوسفندان تهیه می شود

تغذیه گله میش ها
وزن بدن میش در طول سال ثابت نمی ماند ، اما با مرحله تولید تغییر می کند. مورد نیاز مواد مغذی برای گوسفندان در طول نگهداری کمترین است ، به تدریج از اوایل تا اواخر بارداری افزایش می یابد و بیشترین میزان شیردهی را دارد. تصمیم گیری های موثر بر مدیریت تغذیه با دانستن وزن بدن و نمره وضعیت میش در سه مرحله مشخص تولید بهبود می یابد: 1) سه هفته قبل از پرورش؛ 2) حاملگی میانی. و 3) شیر گرفتن. نمره وضعیت یک اندازه گیری ذهنی از چربی بدن است که به راحتی با دست زدن به میش ها در پشت آنها مشخص می شود. این بهترین روش برای نظارت بر وضعیت تغذیه ای و رفاه عمومی گله گوسفندان است. امتیازات از 0 تا 5 متغیر است ، با 0 بسیار نازک و 5 بسیار چاق است. نمرات شرایط در هر دو مقیاس نامطلوب است. در حالت ایده آل ، میش ها باید از شرایط وضعیت 2.5 در هنگام شیر گرفتن تا 3.5 در بره ها متغیر باشند. در صورت لزوم ، میش های نازک از هم جدا می شوند و انرژی بیشتری برای افزایش وضعیت بدن تغذیه می کنند. برعکس ، میش های چاق در یک مرحله از تولید وقتی که کاهش وزن بدن قابل قبول است از هم جدا می شوند و از رژیم غذایی کمتری تغذیه می شوند. لازم به ذکر است که مشکلات مربوط به میش های اضافه چربی به مراتب کمتر از مشکلاتی است که با میش های بسیار نازک در ارتباط است.

با شروع دو هفته قبل از پرورش و ادامه دو هفته تا دوره پرورش ، میش ها باید در مراتع با کیفیت بالا قرار داده شوند یا روزانه با 75/0 تا 1 پوند ذرت یا جو غلیظ شده کامل شوند. این روش مدیریتی گرگرفتگی نامیده می شود و نشان داده شده است که میزان بره را 10 تا 20 درصد بهبود می بخشد. گرگرفتگی با میش های بالغ که در وضعیت متوسط ​​بدن قرار دارند بهتر عمل می کند و نشان داده شده است که برای پرورش زود هنگام و خارج از فصل نسبت به اوج فصلی تخمک گذاری در طول پاییز مؤثر است. بیشتر مرگ و میرهای قبل از تولد در 25 روز اول پس از پرورش رخ می دهد و معمولاً با تغذیه ضعیف همراه است. بنابراین ، مهم است که در فصل تولید مثل کاهش چشمگیر در مواد مغذی ایجاد نشود. در هنگام پرورش باید از مراتع با بیش از 50 درصد شبدر یا حبوبات دیگر اجتناب کرد زیرا حبوبات ممکن است حاوی ترکیبات استروژنی باشد که باعث کاهش میزان برداشت می شود. از پرورش تا شش هفته قبل از بره ، گله میش را می توان در مراتع دائمی ، مراتع دانه های کوچک ، گندم ذخیره شده ، مزارع بعدی محصول یا یونجه نگهداری کرد. رشد جنین حداقل است ، و کل نیاز به خوراک میش با رژیم غذایی نگهداری تفاوت چندانی ندارد.

جنین در حال رشد تقریباً دو سوم وزن خود را طی شش هفته آخر بارداری به دست می آورد. ظرفیت شکمبه ممکن است با میشهای دارای چندین جنین محدود باشد. بنابراین ، مهم است که علاوه بر رژیم غذایی طبیعی خود که از شش هفته قبل از بره زدن شروع می شود ، میش ها را با 75/0 تا 1 پیمانه ذرت یا جو مکمل کنید ، تا از ابتلا به توکسمی حاملگی ، وزن کم هنگام تولد ، بره های ضعیف در بدو تولد و تولید شیر کم جلوگیری شود. تولیدکنندگان باید مراقب باشند در حین حاملگی دیر هنگام غلات بیش از حد نخورند که این امر می تواند منجر به مشکل گوسفند ناشی از بره های بزرگ شود.

پس از بره ، انرژی و پروتئین مورد نیاز میش به ترتیب 30 و 55 درصد افزایش می یابد. بر این اساس ، عدم تکمیل میشها منجر به از دست دادن بیش از حد وزن بدن ، تولید شیر کم ، عدم تحمل عدم عملکرد و ضعف گوسفند می شود. مکمل پروتئین به ویژه برای گله های میش با درصد بالایی از تولد های متعدد بسیار مهم است. در صورت تغذیه یونجه حبوبات با کیفیت بالا ، مکمل پروتئین به عنوان بخشی از بخش دانه رژیم ضروری خواهد بود. یک قانون کلی برای تغذیه کنسانتره میش های شیرده 1 پیمانه دانه برای هر بره پرستار میش است. میش ها باید براساس نوع پرورش (تک ، دو قلو و غیره) به گروه های تغذیه ای طبقه بندی شوند تا اطمینان حاصل شود که مکمل های دانه ای بیش از حد و یا کم مصرف نیستند. جدول 1 نیازهای TDN و پروتئین خام میش ها را بر اساس وزن بدن و مرحله تولید نشان می دهد. با شناختن مواد مغذی مورد نیاز میش و محتوای مواد مغذی خوراک ، رژیم های غذایی می توانند بطور صحیح تهیه شوند تا نیازهای غذایی میش را برآورده سازند. در جدول 2 مقدار تخمینی یونجه یونجه ، ذرت و سویا نشان داده شده است که در مراحل مختلف تولید و با مقادیر مختلف پروتئین خام یونجه به یک میش 175 پوند تغذیه می شود. برای استفاده موفقیت آمیز از این جدول ، نمونه های یونجه باید برای آزمایش میزان پروتئین خام آن به آزمایشگاه آزمایش ارسال شوند.